Η παράδοση των στεφάνων γάμου
Τα στέφανα του γάμου έχουν ως αφετηρία τους την Αρχαία Ελλάδα. Εκεί τα στέφανα δημιουργούνταν από φυτά όπως η ελιά, η λεμονιά και το κλήμα και αποτελούσαν εορταστικό κομμάτι της αρχαιοελληνικής γαμήλιας τελετής. Δεν τα έφερε μάλιστα πάνω από το κεφάλι του μόνο το ζεύγος των νιόπαντρων. Τα φορούσαν όλοι οι μετέχοντες της τελετής.
Κατόπιν, στα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού ακολούθησε μια ολιγόχρονη απαγόρευση της χρήσης τους καθώς ο κλήρος της εποχής τα είχε θεωρήσει παγανιστικά σύμβολα. Η παράδοση όμως κατάφερε να υπερνικήσει τις απαγορεύσεις και σιγά σιγά τα γαμήλια στέφανα επανήλθαν σχηματισμένα πλέον από φύλλα ελιάς ή λεμονανθούς.
Την εποχή του Βυζαντίου τα στέφανα απέκτησαν διαφορετικό χαρακτήρα, έχασαν τη φυσική τους απλότητα, μετατράπηκαν σε σύμβολα βασιλικά και άρχισαν να πλησιάζουν στη μορφή της κορώνας. Η λογική ήταν πως με το γάμο δημιουργείται ένα νέο βασίλειο, το σπίτι και η οικογένεια του ζευγαριού.
Στις μέρες μας, η παλαιά αυτή Ελληνική παράδοση των γαμήλιων στεφάνων συνεχίζεται, καθώς στην ορθόδοξη εκκλησία χρησιμοποιούνται για να τονίσουν την ιερότητα της δέσμευσης των δύο νεόνυμφων. Δημιουργούνται μάλιστα από μια ευρύτατη γκάμα υλικών και σχεδίων.
Τα σύγχρονα γαμήλια στέφανα, έχουν καταλήξει να είναι μικρά έργα τέχνης. Σχηματίζονται συχνά από πολύτιμα και ευγενή μέταλλα και διακοσμούνται ενίοτε με ημιπολύτιμους ή πολύτιμους λίθους.
Πιο πολύτιμος πάντως παραμένει ο πραγματικός συμβολισμός τους, που είναι να δέσουν με τα δεσμά του γάμου τις ζωές των ανθρώπων, γι' αυτό και ο παπάς στο τέλος της τελετής δένει τα δύο στέφανα σφιχτά με την κορδέλα τους, ώστε το ζευγάρι να μείνει ενωμένο και δεμένο στο υπόλοιπο της ζωής του.
